İslam alimleri, Kur'an-ı Kerim'deki bazı ayetlerde geçen ifadelerin derin anlamlar taşıdığını belirtiyor. Bunlardan biri de "en çirkin ses" olarak nitelendirilen ifade. Peki bu sesin kaynağı ne? Farklı tefsirlerde bu konu nasıl ele alınıyor?
Kur'an-ı Kerim'de 'en çirkin ses' olarak geçen ses nedir?
Kur’an-ı Kerim’de “en çirkin ses” ifadesi, Lokman Suresi'nin 19. ayetinde geçmektedir. Bu ayette, Lokman’ın oğluna öğütleri arasında yer alan bir nasihatte, yüksek sesle konuşmanın hoş olmayan bir davranış olduğuna dikkat çekilir. Ayetin tam ifadesi şu şekildedir: “Yürüyüşünde tabii ol. Sesini alçalt. Çünkü seslerin en çirkini, şüphesiz eşeklerin sesidir.” (Lokman, 31:19). Burada özellikle yüksek ve kaba bir sesin mecazi olarak eşek anırmasına benzetilmesi dikkat çekicidir.
Bu ayette yer alan öğüt, sadece fiziksel ses yüksekliğini değil, aynı zamanda konuşma üslubunu ve insanın toplum içindeki davranışlarını da kapsar. İnsanların bağırarak, kaba bir şekilde veya kibirle konuşmaları, hem sosyal ilişkileri zedeler hem de İslam ahlakına uygun olmayan bir davranış tarzıdır. Eşek anırması gibi çirkin bir ses örneği verilerek, bu tarz konuşmanın ne kadar nahoş ve itici olduğu güçlü bir şekilde ifade edilmiştir.
Dolayısıyla ayetteki bu ifade, sadece hayvan sesiyle ilgili biyolojik bir tanımlama değil, aynı zamanda ahlaki ve edebi bir benzetmedir. Amaç, insanlara nezaketli, yumuşak ve dengeli bir iletişim biçimini benimsemelerini öğütlemektir. Kur’an’da sıkça karşılaşılan bu tarz mecazi anlatımlar, mesajların daha etkili ve kalıcı olmasını sağlar.
